ستاره شناسی؛ مطالعه ستارگان، سیّارات و اجرام آسمانی است. ستاره شناسان به این وسیله می توانند درباره چگونگی  تشكیل جهان، نظریه های مختلف ارایه دهند.

ستاره شناسان با جدیّت فراوان تلاش می كنند تا بفهمند كه؛  

·اجرام آسمانی كجا هستند؟

·اجرام آسمانی چگونه حركت می كنند؟

·اجرام آسمانی از چه ساخته شده اند؟

·اجرام آسمانی چگونه نور ایجاد می كنند؟

ستاره شناسی از قدیمی ترین – با شروعی از آغاز دوران باستان - علوم است، یعنی زمانی كه اولین انسان ها به این علم توجّه كردند. آن ها فهمیدند كه اجرام آسمانی به شكل دایره ای حركت می كنند یا الگوهایی را در حرکتشان تكرار می كنند. ستاره شناسان باستان عقیده داشتند كه خورشید و سیّارات دور زمین حركت می كنند. امّا در سال 1543.م یك ستاره شناس لهستانی به نام "نیكلاس كپرنیك" گفت: ... زمین و سیّارات دیگر به دور خورشید حركت می كنند.

ستاره شناسان در گذشته تنها درباره اشیایی كه می توانستند با چشم غیر مسلّح یا با تلسكوپ های دستی دیده شوند چیزهایی می دانستند. امروزه ستاره شناسان آلات و ابزار زیادی را مورد استفاده قرار می دهند تا جهان را مطالعه كنند. تلسكوپ های عظیم تصاویری از اشیای فضایی در اختیار فضانوردان می گذارد. این تلسكوپ ها به ستاره شناسان كمك می كنند تا اشیایی را كه نسبتاً به زمین نزدیك هستند، مثل؛ خورشید، سیّارات، ستاره های دنباله دار و ... را مطالعه كنند. برای آموختن درباره اشیایی كه دورتر هستند، تلسكوپ های رادیویی، انرژی ساطع شده از اشیای فضایی را در یافت می كنند. رایانه ها نیز به ستاره شناسان كمك می كنند تا اطلاعاتی را كه از این ابزار می گیرند پردازش كنند.